زيارتي است كه هر روز پس از نماز صبح مولاي ما صاحب‌الزمان عجل‌الله‌تعالي‌فرجه‌الشريف به آن زيارت مي‌شود و حضرت آيت‌الله بهجت قدس‌سره مقيد بودند كه هر روز آن را بخوانند. در كتاب زادالمعاد از سيدبن‌طاووس رحمه‌الله نقل شده است كه مستحب است امام عصر عجل‌الله‌تعالي‌فرجه‌الشريف را به اين عبارات زيارت كرد:
اللَّهُمَّ بَلِّغْ مَوْلَايَ صَاحِبَ الزَّمَانِ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَيْهِ، عَنْ جَمِيعِ الْمُؤْمِنِينَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ، فِي مَشَارِقِ الْأَرْضِ وَ مَغَارِبِهَا وَ بَرِّهَا وَ بَحْرِهَا وَ سَهْلِهَا وَ جَبَلِهَا، حَيِّهِمْ وَ مَيِّتِهِمْ، وَ عَنْ وَالِدَيَّ وَ وُلْدِي وَ عَنِّي، مِنَ الصَّلَوَاتِ وَ التَّحِيَّاتِ، زِنَةَ عَرْشِ اللَّهِ وَ مِدَادَ كَلِمَاتِهِ وَ مُنْتَهَى رِضَاهُ، وَ عَدَدَ مَا أَحْصَاهُ كِتَابُهُ، وَ أَحَاطَ بِهِ عِلْمُهُ، اللَّهُمَّ إِنِّي أُجَدِّدُ لَهُ فِي هَذَا الْيَوْمِ وَ فِي كُلِّ يَوْمٍ عَهْدًا وَ عَقْدًا وَ بَيْعَةً لَهُ فِي رَقَبَتِي، اللَّهُمَّ كَمَا شَرَّفْتَنِي بِهَذَا التَّشْرِيفِ وَ فَضَّلْتَنِي بِهَذِهِ الْفَضِيلَةِ وَ خَصَصْتَنِي بِهَذِهِ النِّعْمَةِ، فَصَلِّ عَلَى مَوْلَايَ وَ سَيِّدِي صَاحِبِ الزَّمَانِ، وَ اجْعَلْنِي مِنْ أَنْصَارِهِ وَ أَشْيَاعِهِ وَ الذَّابِّينَ عَنْهُ، وَ اجْعَلْنِي مِنَ الْمُسْتَشْهَدِينَ بَيْنَ يَدَيْهِ، طَائِعًا غَيْرَ مُكْرَهٍ، فِي الصَّفِّ الَّذِي نَعَتَّ أَهْلَهُ فِي كِتَابِكَ، فَقُلْتَ صَفًّا كَأَنَّهُمْ بُنْيانٌ مَرْصُوصٌ، عَلَى طَاعَتِكَ وَ طَاعَةِ رَسُولِكَ وَ آلِهِ عَلَيْهِمُ السَّلَامُ، اللَّهُمَّ هَذِهِ بَيْعَةٌ لَهُ فِي عُنُقِي إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ.
خدايا برسان به مولايم صاحب‌الزمان _ درود خدا بر او _ از جانب همه مردان و زنان مؤمن در مشرق‌ها و مغرب‌هاى زمين، و خشكي‌ها و درياهايش، و همواري‌ها و كوه‌هايش، زنده و مرده آنان، و همچنين از طرف پدر و مادرم و فرزندانم و خودم، درودها و تحيت‌هايى به گرانى عرش خدا و كشيدگى كلماتش، و نهايت خشنودي‌اش، و شمار آنچه كتابش برشمرده، و دانشش به آن احاطه يافته است. خدايا در اين روز و در هر روز براى آن حضرت، عهد و پيمان و بيعتي، بر عهده‌ام تجديد مي‌كنم. خدايا همچنان كه مرا به اين شرافت ، مشرّف نمودى، و به اين فضيلت برترى‌ام دادى، و به اين نعمت خاصم فرمودى، پس درود فرست بر مولا و سرورم صاحب‌الزمان، و مرا قرار ده از ياران و پيروان و دفاع‌كنندگان از آن حضرت، و از كشته‌شدگان پيش رويش، از روى ميل و رغبت، نه ناراحتى و اكراه، در صفى كه اهل آن را در قرآنت وصف كرده و فرموده‌اى: گويى آنان بنايي محكم و استوارند. اين عمل را از من بر پايه اطاعتت، و اطاعت رسولت و خاندانش _ درود بر ايشان _ قرار ده. خدايا اين بيعتي است بر او، بر عهده من تا روز قيامت.
مؤلّف گويد: علاّمه مجلسي در كتاب «بحارالانوار» فرموده است: من در بعضي از كتاب‌هاي قديمي ديده‌ام كه پس از اين زيارت، دست راست را به دست چپ بگذارد، مانند قراردادن در بيعت.
بهجت الدعا، ص١١٠
 |  |  |  |  |
